Dost

Cahit Külebi nam bir adam var. Bilir misin? Şiirler yazarmış nefes aldığı zamanlarda. Sonra terk-i diyar eyliyor buralardan. Hah, işte, bu adamın "Dost" adında bir şiiri var. Ben susayım, onun kelimeleri konuşsun:

"Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın
Öyle yorgunum ki sorma
Sen halimden anlarsın...

Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın
Mavi bir gökyüzümüz olsun,
Kanatlarımız dokunarak uçalım

İnsanlardan buz gibi soğudum
İşte yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki hiç sorma
Anlarsın."

Anlarsın sen, ya. 

Öyle işte.